Veprat e Zemrës (1)

Përmbledhje:

Me të vërtetë, zemrat, për nga natyra, kërkojnë përkujdesje, edukim dhe përmirësim të vazhdueshëm. Kjo, sepse, kur zemrat të përmirësohen e të pastrohen, atëherë gjithë gjendja e njeriut rregullohet dhe veprat e tij mbushen përplot mirësi. Gjoksi i tij zgjerohet e përshkohet nga fladi i lumturisë dhe i harese që s’ka çmim që e paguan. Thënë troç, ai gjendet në Xhenet:
“Kush nuk hyn në këtë xhenet, as në Xhenetin e vërtetë nuk do të hyjë.”

Ndërkaq, këtë përjetim të Xhenetit njeriu e arrin vetëm atëherë kur ta përmirësojë zemrën e tij.

Ne e dimë se soji i veprave të zemrës është më i çmuar sesa ai i gjymtyrëve. Për ta dëshmuar këtë, mjafton ta kujtojmë faktin se veprat pranohen vetëm atëherë kur janë të sinqerta për Allahun. Ndërkohë, është e ditur se sinqeriteti është vepër e zemrës.

Prandaj, njeriu që bën vepra të mira, sado të mëdha qofshin ato, mund të kaplohet nga gjëra të prishura, si: mendjemadhësia e vetëpëlqimi – gjë e cila bën që veprat e tij të refuzohen.